Kur-al
İnsanoğlu varolduğu sürece bazı kurallara ihtiyaç duymuştur. Çoğunlukla itici bulunan bu olgu, hayatı düzene sokar, karmaşıklığı-keşmekeşliği önler ve genel olarak insanların hayatını kolaylaştırır.
İlk insandan beri “kural” varolmuş ve zaman içinde toplumlara ve ihtiyaçlara göre form değiştirmiştir; Singapurda sokakta kuşları beslemek, metroda su içmek, yolda sakız çiğnemek yasaktır. İngiltere’de araçların soldan gitmesi bizim için değişik bir kuraldır. Hollanda, uyuşturucunun belli bölgelerde içilmesini serbest kılan ve bu kuralı uygulayan yegane ülke olarak ön plana çıkmaktadır.
Gelelim Türkiye’ye…
Kendi kendimize “biz koyun milletiz, güdenimiz çok olur” diye söylendiğimiz çok olmuştur fakat iş “kural” olunca halkımız canavar kesilir. Kurala uymak enayiliktir, uymamak ise büyük erdem.
Okul üniformasına karşı çıkıp kravat takmayan lise öğrencisi büyük kahraman…Sadece geçiş yapmak için kullanılması gereken sol şerit bazı şoförlerin tapulu malı…Çöp kutusuna çöp atmak büyük biz zul…Emniyet şeridi boş iken kullanmamak büyük bir enayiliktir. Kırmızı ışık, trafik polisi yok ise bir ayrıntı, yaya geçiti aracın üzerinde durması için yapılmış bir platform, yollar giden arabalar kaldırımlar ise duran arabaların yeridir.
Geçmişi göçebeliğe dayanan Türkler kuralı fazla sevmez ve sıkıntıya da fazla gelemezler. Bulundukları ortama çabuk uyum sağlamaları ile ünlüdürler fakat kendi kuralını koyarak becerirler bu işi.
Neden uzaya adam gönderemiyoruz? Neden G8 olamıyoruz? Neden bir adım ileriye gidemiyoruz? Neden? Neden? Neden?
Ilkokul 1. sınıfı bitirmeden üniversite diploması alamazsın da ondan…hadi hep beraber heceleyelim Kur – Al
Moralez
25 Ağustos 2008 Pazartesi
Olimpiyattı!
Bir olimpiyat daha geldi geçti…
Bu sefer olacak..hadi aslanım..hadi kaplanım..halterde dünyaları kaldıracağız, güreşte türkün gücünü dünyaya göstereceğiz, judoda zaten madalya garanti..bokstaki demir yumruklarımız ve türk oğlu türk devşirmelerimiz…
Sonuç: şanlı bir 37.lik toplamda 8 madalya . Milli Marşımızı dinlettiren tek sporcumuz Türkçe bile konuşmayan, madalya töreni sırasından dudaklarını kıpırdatan Rus asıllı güreşcimiz Ramazan Şahin!
Niye olmuyor? Niye biz de bir Avusturalya ya da Ingiltere olamıyoruz? Sporun bir kültür - bir yaşam biçimi olan ülkelerle aşık atamayacağımız bir gerçek ama koskoca bir ülke olarak tek bir Michael Phelps’in arkasında kalmak nasıl bir duygu?
Bu konuda yazılacak çizilecek çok şey var;
Spora gelişmiş ülkelerin ayırdığı inanılmaz bütçeler, eski doğu bloğu ülkelerinin, Çin’in Rusya’nın disiplinli ve sistematik çalışma biçimleri, ABD’nin üniversitelerde verdiği spor bursları ve teşvikler….bunların hepsini bir anda yapmak ve bir modeli alıp Türkiye’ye şırınga etmek imkansız ama bir sonraki olimpiyat için ne yapmamalıyız bunu düşünmek lazım
İşte birkaç öneri;
Her alanda olduğu gibi sporda da “kısa yoldan köşeyi döneyim” Türk mantığını bir kenara bırakmalı ve ping-pongcu Cem Zeng , bayan atlet Alemitu Bekele’den medet ummak yerine genç nesillere yatırım yapmak.
Spora merak salan öğrencileri “bunlarla karın doymaz, meslek sahibi ol hayata atıl yoksa sürünürsün” gibi söylemlerle şevkini kırmamak
Sporu yaşam biçimi haline getirmeye çalışan insanlarımızı hayat kaygısı hissetmeyecek şekilde teşvik etmek, gazetelerde görmeye alıştığımız hamal güreşci, taksici boksör, kapıcı judocu gibi örneklere artık rastlamamak.
3 tarafı denizlerle çevrili ülkemizde denize girince deve güreşi oynayacağımıza bari spor yapayım demek ve yüzmeye çalışmak.
Milletce erken gaza gelmemek ; Istanbul’da atıl durumdaki Olimpiyat Stadı örneğini bir daha yaşamamak, 2020 olimpiyatları kesin bizim vermezlerse onlar kaybeder zaten bunlar haçlı ordusu dememek.
Eminim ki bu tip yazıları 1-2 gün boyunca her yerde göreceğiz ama zaman her şeyin ilacı, hele hele başbakanını 7 kere gönderip 8. gelişinde alkış tutan bir ulus olarak 2012 Londra’ya kadar unutur gideriz tüm olumsuzlukları.
2012 açılışına 1 hafta kala gazete başlıklarını görür gibiyim;
Bu sefer olacak..hadi aslanım..hadi kaplanım..halterde dünyaları kaldıracağız, güreşte türkün gücünü dünyaya gösterseceğiz…
Moralez
Bu sefer olacak..hadi aslanım..hadi kaplanım..halterde dünyaları kaldıracağız, güreşte türkün gücünü dünyaya göstereceğiz, judoda zaten madalya garanti..bokstaki demir yumruklarımız ve türk oğlu türk devşirmelerimiz…
Sonuç: şanlı bir 37.lik toplamda 8 madalya . Milli Marşımızı dinlettiren tek sporcumuz Türkçe bile konuşmayan, madalya töreni sırasından dudaklarını kıpırdatan Rus asıllı güreşcimiz Ramazan Şahin!
Niye olmuyor? Niye biz de bir Avusturalya ya da Ingiltere olamıyoruz? Sporun bir kültür - bir yaşam biçimi olan ülkelerle aşık atamayacağımız bir gerçek ama koskoca bir ülke olarak tek bir Michael Phelps’in arkasında kalmak nasıl bir duygu?
Bu konuda yazılacak çizilecek çok şey var;
Spora gelişmiş ülkelerin ayırdığı inanılmaz bütçeler, eski doğu bloğu ülkelerinin, Çin’in Rusya’nın disiplinli ve sistematik çalışma biçimleri, ABD’nin üniversitelerde verdiği spor bursları ve teşvikler….bunların hepsini bir anda yapmak ve bir modeli alıp Türkiye’ye şırınga etmek imkansız ama bir sonraki olimpiyat için ne yapmamalıyız bunu düşünmek lazım
İşte birkaç öneri;
Her alanda olduğu gibi sporda da “kısa yoldan köşeyi döneyim” Türk mantığını bir kenara bırakmalı ve ping-pongcu Cem Zeng , bayan atlet Alemitu Bekele’den medet ummak yerine genç nesillere yatırım yapmak.
Spora merak salan öğrencileri “bunlarla karın doymaz, meslek sahibi ol hayata atıl yoksa sürünürsün” gibi söylemlerle şevkini kırmamak
Sporu yaşam biçimi haline getirmeye çalışan insanlarımızı hayat kaygısı hissetmeyecek şekilde teşvik etmek, gazetelerde görmeye alıştığımız hamal güreşci, taksici boksör, kapıcı judocu gibi örneklere artık rastlamamak.
3 tarafı denizlerle çevrili ülkemizde denize girince deve güreşi oynayacağımıza bari spor yapayım demek ve yüzmeye çalışmak.
Milletce erken gaza gelmemek ; Istanbul’da atıl durumdaki Olimpiyat Stadı örneğini bir daha yaşamamak, 2020 olimpiyatları kesin bizim vermezlerse onlar kaybeder zaten bunlar haçlı ordusu dememek.
Eminim ki bu tip yazıları 1-2 gün boyunca her yerde göreceğiz ama zaman her şeyin ilacı, hele hele başbakanını 7 kere gönderip 8. gelişinde alkış tutan bir ulus olarak 2012 Londra’ya kadar unutur gideriz tüm olumsuzlukları.
2012 açılışına 1 hafta kala gazete başlıklarını görür gibiyim;
Bu sefer olacak..hadi aslanım..hadi kaplanım..halterde dünyaları kaldıracağız, güreşte türkün gücünü dünyaya gösterseceğiz…
Moralez
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)